تشک مواج وسیله ای است برای جلوگیری از زخم بستر . اجزای تشک مواج از یک عدد موتور کمپرس هوا و یک عدد تشک باد شونده تشکیل می شود و کاربرد این تشک در بیمارانی که بستری هستند و از تحرک کمی برخوردارند بسیار مفید است. تشک مواج به وسیله ۲ کانال مجزا فشار وزن بیمار بر روی بستر را در نقاط مختلف بدن جابه جا می کند و بدین وسیله از ثابت ماندن تمام فشار وزن بیمار در یک نقطه خاص جلوگیری می کند. تشک های مواج در مدل هایی به اصطلاح تخم مرغی و سلولی و سنسوری موجود است. مدل های تخم مرغی برای بیمارانی تا وزن ۹۰ کیلوگرم و به مدت بستری حداکثر یکسال مفید است و مدل های سلولی برای بیمارانی تا وزن ۱۲۰ کیلوگرم و به مدت بستری حداکثر ۴ سال و مدل های سنسوری برای بیمارانی که چندین سال متوالی بستری هستند کاربرد دارد. زخم های فشاری که با عنوان زخم بستر نیز شناخته می شوند در نتیجه ی کاهش جریان خون در بخش های استخوانی بدن مانند دنبالچه – پاشنه – سر و آرنج بوجود می آید. بیمارانی که مجبورند برای مدتی طولانی در بستر درمان باقی بمانند و قادر به تغییر موقعیتشان در بستر نیستند در صورتی که تدابیر لازم برایشان در نظر گرفته نشود مبتلا به زخم بستر خواهند شد. مطابق با شبکه ی تحقیقاتی آسیب های نخاعی زخم های بستر در رده های ۱(زخم بستر سطحی) تا ۴ (ایجاد عفونت و خطر مرگ) بسته به شدت آسیب وارده دسته بندی می شوند. استفاده از پدهای مواج برقی از بروز زخم بستر نوع ۱ جلوگیری کرده و قاعدتا مانع از پیشرفت زخم بستر به سطوح بالاتر می شود.